‘Wacht even, ik ben op school, hang net de kerstversiering op’ Ik had gezien dat ze mij gebeld had, nu belde ik terug. Ze wilde me vast spreken over het suïcidegedoe, zoals ik dat voor mezelf noemde. Of eigenlijk was ik het, die háár wilde spreken. De nood aan de man. …
“Ik denk niet in beperkingen, ik denk in mogelijkheden.” Voldaan kijkt ze om zich heen. Kin omhoog, kijk mij eens. Wat was ik het lang met haar en met dit motto eens. Wat telt is wat je kunt, niet wat je niet kunt! Hoezee! Geen maakbare samenleving, maar wel het …
‘Goedemorgen, met Esther, opnamecoördinator van de PAAZ, Gelre Ziekenhuis Apeldoorn afdeling psychiatrie. Ik bel om een afspraak te maken voor opname. Stilte. Wat moet ik zeggen? Ik had het kunnen weten. Mevrouw Esther stond die ochtend al om 08.24 op mijn voicemail. Mooi dat ik niet terug belde. Wat moest …
‘Ik ben te laat, geloof ik?’ Een uur daarvoor sloeg ik mijn wekker tot drie keer toe uit, om vervolgens al vloekend de slaap uit mijn lijf te verdrijven en haastig een broodje (maar zonder boter, dat scheelt weer tijd) te smeren voor in de overblijftrommels van de kinders. En …
Een jaar geleden werd ik elke dag neergesabeld door een lawine zwarte keien en meegesleurd door boze stromingen naar het duister achter de horizon. Ik stond al drie maanden op de wachtlijst voor een diagnose (die ik inmiddels zelf al wel had gesteld) en behandeling (als ik dat zelf kon …
Het afgelopen jaar heb ik doorstaan en overleefd. En dat hoefde ik niet alleen te doen, daarom: hartjes voor alle lieve mensen die me gesteund hebben. Een heleboel lieve mensen om me heen gaven me een vangnet. Ik was dan wel niet altijd (meestal niet) in staat de aangeboden hulp …
Terugblikken op 2017? Liever niet. Vooruitblikken op 2018? Met enige angst en vrees. En hoop. Ben ik te negatief? Neuh. Realistisch? Denk het wel. Ik ga me aan het credo hieronder vasthouden, er in elk geval vertrouwen in hebben. Dat`up’ de enige weg is (wat het niet helemaal waar is, …
Op mijn Spotify runninglijst staat, oh verrassing, muziek die me laat lopen, maar ook lachen, huilen, vloeken en schelden om alles wat gebeurd (is). Niet handig als je loopt, maar het houdt me in beweging zullen we maar zeggen. De nummers lopen uiteen van cliché Born to Run, de over-the-top-guilty-pleasure Eye …
Waar begint en stopt de openheid? In hoeverre zou je open moeten zijn voor “iedereen” of voor een kleinere groep, vrienden/familie? Ik vraag me dit af omdat er veel thema’s zijn die me raken, en waarbij ik de worsteling voel het al dan niet te “delen”. Waarom wel? Waarom niet? …
Na publicatie van mijn vorig bericht ‘Magic is Everywhere‘ zag ik natuurlijk nog veel haast- en tikfouten. Tijdens het corrigeren daarvan dacht ik na over de plaat ‘Wonderful life’ en de gehele tekst en ontdekte iets wat ik eigenlijk al hardlopend heel vaak dacht. Elke zin is raak. Daarom, een …
