Ik kan nu wel denken dat het (mijn) halve leven nu draait om bladspiegels, paginanumnering en boekformaten, maar nee; die AOV. Die hebben we ook nog. Die verplichte AOV (weet je wel, zoals in het pensioenvoorstel van de FNV (de club voor werkenden met arbeidscontract, right? De leden van de FNV zijn merendeel 60+, in loondienst. Oh wacht, waarom praat de FNV voor mij?).
Goed, die dus.
Het idee is dat alle zzp’ ers verplicht verzekerd moeten worden tegen arbeidsongeschiktheid. Nu ken ik geen enkel redelijk weldenkend mens dat liever geen uitkering krijgt wanneer hij geveld wordt door ziekte. Daar zit het probleem ook niet in. Het probleem ligt in de onverzekerbaarheid van mensen, de hoogte van de premie en het niet-uitkeren bij ziekte; verzekeraars hebben de macht eindeloos redenen te maken om niet uit te keren.
Ik ben in loondienst noch verzekerd. Niet geheel uit vrije wil. Ik had graag een AOV gehad. Maar het geval wil dat een verzekering ‘een bestaande ziekte’ niet wil verzekeren. En daar zit het probleem. Daar zit het risico.
Want: heb je ooit een depressie gehad? Dan zijn alle ‘geestesziekten / ‘ziekten met DSM’ niet verzekerbaar. De rest wel hoor. Dus dan betaal je, pak hem beet 150 euro per maand aan een AOV die uitkeert bij een gebroken been (incident, nooit eerder gebeurd), maar niet bij de recidiverende depressie (want: dat had je al: niet verzekerbaar). Zo ook de kankerpatiënt die zich niet kan verzekeren tegen kanker, de hartpatient die zich óf niet kan verzekeren tegen hartgerelateerde ziekten, óf een dusdanig hoge premie moet betalen dat er niet tegenop te werken valt.
Dit is trouwens niet nieuw, zo is het nu al. En dat is de reden dat vele zzp’ers geen AOV hebben.
Wat is dit voor ziek systeem dat je juist de risico’s die reëel zijn niet kunt verzekeren? Want daar verzeker je je voor; voor wat je ziek maakt, waardoor je niet kunt werken. En dat dat ziekten zijn die je ooit al eerder had, ja. Dus? Verzekeraars leggen hierbij vaak het voorbeeld over een afgebrand huis. Dat verzeker je niet. Nee, maar een huis dat ooit is afgebrand, weer is opgebouwd en voorzien van rookmelder, dát verzeker je dus wel. Dus ook de persoon met met de kanker in remissie, de gedotterde hartpatiënt, de depressieveling die het met medicatie weer wat beter aankan allemaal.
Gedachtenexperimentje: eigenlijk zouden juist deze (bekende) ziekten heel goed te verzekeren moeten zijn. Want die zijn te voorspellen, beter te berekenen dan (pak hem beet) een gebroken been.
Verzeker mij juist voor die depressie waar van we zeker weten dat die er weer komt.
Dat gebroken been regel ik dan later zelf wel. Of niet, als het écht goed gereld wordt allemaal.
Lees dit goede draadje over de verplichte AOV,
of deze goede column van Matthijs Bouwman in het Financieel Dagblad
